نویسندگان : حسین اصغرپور , کسری احمدیان , امید منیعی
عنوان نشریه : پژوهش ها وسیاست های اقتصادی : زمستان1392 , دوره21 , شماره68 , صفحه175_194
چکیده:
مطابق ادبيات اقتصاد سياسي، ساختار اقتصادي و سياسي يک کشور رابطه تنگاتنگ و در عين حال پيچيده اي با يکديگر دارند، به طوري که ساختار سياسي کشور به عنوان سيستم هدايتگر مديريت اقتصادي کشور عمل نموده و منعکس کننده تفکرات اقتصادي آن سيستم سياسي مي باشد. از اين حيث هرگونه اختلال در نهاد مديريتي يک کشور (دولت) با عنوان بي ثباتي سياسي، به ويژه در کشورهاي درحال توسعه مي تواند منجر به بي ثباتي اقتصادي شده و حرکت طبيعي اقتصاد را دچار اخلال نمايد که در نتيجه رشد اقتصادي کشور را که به عنوان مهم ترين شاخص عملکرد اقتصادي شناخته مي شود کندتر مي نمايد. در اين راستا، در مطالعه حاضر تلاش مي شود با استفاده از داده هاي سري هاي زماني سالانه سياسي و اجتماعي اثر بي ثباتي سياسي بر رشد اقتصادي ايران طي دوره (1388- 1339) مورد بررسي و تحليل تجربي قرار گيرد. براي اين منظور، با استفاده از تکينک APARCH اثر متغير بي ثباتي سياسي بر رشد اقتصادي بر اساس دو شاخص بي ثباتي سياسي رسمي و بي ثباتي سياسي غيررسمي مورد آزمون قرار گرفته است. يافته هاي تجربي اين مطالعه نشان مي دهد متغيرهاي مربوط به هر دو شاخص بي ثباتي سياسي مذکور تاثير منفي بر رشد اقتصادي دارند.