استقبال خیابان های تهران از تولیدات اخیر هیوندای نشان از اقبال به این کهنه کار عرصه تولید ماشین دارد. حالا بیش از 6 دهه از فعالیت این نماد صنعتی شدن کره جنوبی می گذرد. هیوندای را چونگ جوـ یونگ در سال 1947 پایه گذاری کرد. کارخانه ای که او تاسیس کرد در طول 4 دهه به یک امپراطوری بدل شد و علی رغم فراز و نشیب های بسیار از جمله بحران اقتصادی کشورهای شرق آسیا در سال 1997 و مرگ چونگ، این کمپانی به حیات خود ادامه داده است. بسیاری از ماشین هایی که در خیابان های تهران و دیگر شهرهای ایران مشاهده می کنید در واقع ساخت هیوندای اصلی نیستند. چرا که در پایان دهه 90 میلادی گروه صنعتی هیوندای از هم پاشید و بسیاری از کمپانی هایی که اکنون نام هیوندای را بر سر در خود دارند، به لحاظ حقوقی وابسته به گروه صنعتی هیوندای نیستند. از جمله این شرکت ها می توان گروه صنعتی هیوندای موتور، گروه فروشگاه های هیوندای، شرکت توسعه هیوندای اشاره کرد. گروه صنعتی هیوندای اکنون فعالیت های خود را به ساخت کانتینرهای بزرگ، ساخت آسانسور و کار در حوزه توریسم محدود کرده است. البته بسیاری از این شرکت ها را فرزندان و ورثه چونگ اداره می کنند. اگر مجموع خانواده چونگ و فعالیت های اقتصادی شان را با هم در نظر بگیریم، آنگاه می توان گفت مجموعه صنایعی که توسط میراث خواران چونگ اداره می شوند، بزرگ ترین مجموعه صنعتی کره جنوبی را تشکیل می دهند که قدرت اقتصادی و سیاسی بسیار بالایی در این کشور دارند.

یک امپراطوری صنعتی: تاسیس و توسعه

هیوندای در بدو تاسیس خود یک شرکت تولیدی کوچک بود. اما به سرعت فضای کسب و کار خود را توسعه داد. کمتر از دو دهه بعد از تاسیس یعنی در سال 1965، هیوندای وارد بازار کشورهای همسایه کره جنوبی مانند تایلند و ویتنام شد. در سال 1967، شرکت هیوندای موتور و در سال 1973 کمپانی صنایع سنگین هیوندای ـ از زیر مجموعه های هیوندای ـ تاسیس شدند. شرکت صنایع سنگین هیوندای فعالیت خود را معطوف به ساخت وسائط نقلیه بزرگ کرد و در اولین سال فعالیت خود اولین کشتی ساخت هیوندای را وارد بازار کرد. در سال 1983، هیوندای وارد بازار ساخت نیمه رساناها شد و هیوندای الکترونیکس را تاسیس کرد که در سال 2001 به هینکس (Hynix) تغییر نام داد. در نیمه دهه 90، هیوندای بیش از 60 شرکت تابعه داشت و در زمینه های مختلف تجاری و صنعتی، از ساخت ماشین تا فعالیت های عمرانی تا صنایع شیمیایی و الکترونیکی تا صنایع سنگین و حتی بانک و بیمه، فعالیت داشت. در این دوران متوسط گردش مالی این کمپانی 90 میلیارد دلار بود و 200 هزار کارگر و کارمند را تحت پوشش خود داشت.

بحران و بازسازی: تجزیه امپراطوری

با وقوع بحران اقتصادی در کشورهای توسعه یافته شرق آسیا ـ معروف به ببرهای آسیا ـ هیوندای هم تغییرات زیادی را شاهد بود. از جمله در سال 1995، دست به تعدیل نیروی گسترده ای زد که طی آن 404 مدیر اجرایی اش اخراج شدند. چهار سال بعد هنوز هیوندای درگیر تعدیل و بحران بود. به طوری که دو سوم واحدهای تجاری اش را تعطیل کرد و خود گروه صنعتی هیوندای هم در سال 2003 به 5 گروه صنعتی مستقل تجزیه شد.

ماشین های هیوندای از کجا می آیند؟

اتومبیل های برند هیوندای را در واقع شرکت هیوندای موتور می سازد. این کمپانی بزرگ ترین کارخانه ساخت اتومبیل در جهان را داراست و سالانه می تواند یک میلیون و ششصد هزار اتومبیل تولید کند. این کمپانی حدود 75 هزار کارگر دارد که در سراسر جهان پراکنده اند و ماشین هایی را تولید می کنند که در 193 کشور جهان از  طریق حدود 6 هزار نمایندگی به فروش می رسند. در سال 2010، هیوندای بیش از یک میلیون و هفتصد هزار اتومبیل به فروش رساند.

چونگ جویونگ: پدرخوانده

بنیانگذار  بزرگ ترین خانواده تجاری کره جنوبی در بچگی می خواست معلم شود اما فقر خانواده کشاورزش اجازه نداد که به دانشگاه برود. هوش تجاری چونگ اولین بار زمانی خود را نشان داد که در شهرها چوب می فروخت. در 16 سالگی با یکی از رفقایش به امید رهایی از سختی زندگی دهقانی به شهر چونگ جین مهاجرت کرد. اما در نیمه راه در شهر کوون (Kowon) به عنوان کارگر ساختمانی کاری پیدا کرد. آن ها دو ماهی کار کردند تا اینکه پدر چونگ پیدایشان کرد و آن ها را به خانه برگرداند. چونگ اما دست از تلاش برنداشت و باز هم از خانه فرار کرد. در یکی از این تلاش ها، یکی از گاوهای پدرش را فروخت تا بلیط قطار را جور کند. در نهایت او در 18 سالگی راهی سئول شد. در سئول دست به هر کاری زد از کارگری تا خدمت در قسمت تشریفات کارخانه ها. در نهایت در مغازه ای مشغول به کار شد که کارش فروش برنج بود. چونگ چنان لیاقتی از خود نشان داد که بعد از 6 ماه همه کاره مغازه شد. در سال 1937، صاحب مغازه بیمار شد و از آنجایی که دادن مسئولیت مغازه به چونگ را به نفع خود می دید، مغازه اش را به چونگ 22 ساله داد تا آن را برگرداند. چونگ صاحب مغازه شد و حتی نام آن را هم تغییر داد. کسب و کار چونگ تا دو سال بعد یعنی تا 1939 که ژاپن، کره جنوبی را اشغال کرد و برای تامین برنج ارتش اش بازرگانی را برنج را محدود کرد، بسیار پرسود بود. اشغال کره توسط ژاپنی ها کار چونگ را تا مدتی متوقف کرد به طوری که برای مدتی به روستایش برگشت. اما در سال 1940 دوباره به دنیای کسب وکار بازگشت. این بار گاراژی را خرید و به تعمیر ماشین مشغول شد. بعد از سه سال، تعداد کارمندان گاراژ از 20 نفر به 70 نفر رسید. وقتی در سال 1943، ژاپنی ها چونگ را مجبور کردند گاراژش را در یک کارخانه فولاد ادغام کند، چونگ ضربه زیادی خورد اما همان زمان هم با دست پر ـ حدود 50 هزار وون (واحد پول کره) به روستایش برگشت.

بازسازی بعد از جنگ

با پایان اشغال کره توسط ژاپنی ها، چونگ که می دانست عصر بازسازی بعد از جنگ شروع خواهد شد، اقدام به تاسیس هیوندای و شرکت صنایع غیرنظامی هیوندای (Hyundai Civil Industries) کرد، دو شرکتی که نقش مهمی در بازسازی کره ی بعد از جنگ داشتند. جونگ در قالب این دو شرکت قردادهای مهمی با دولت کره امضا کرد و در نقش مهمی در تعمیر زیرساخت های کره ـ و بعدا کره جنوبی ـ بازی کرد. در این مسیر آسیاب چونگ همه چیز را خرد کرد: از ساختن سد در سال 1967 تا ساخت مسیر قطار سریع السیر در 1970، تا ساخت بزرگ ترین کارگاه کشتی سازی جهان در اولسانِ کره و حتی ساخت نیروگاه هسته ای کوری (Kori). چونگ قراردادهایی هم با آمریکایی ها بست. اما حضور آمریکایی ها در بدو امر برای او و کسب وکارش سودمند نبود.

عصر جدید

حضور آمریکایی ها در آسیای شرقی که جنگ کره و بعد از آن جنگ ویتنام را رقم زد، منطقه را ناامن کرد. چونگ و برادرش مجبور شدند پروژه های عمرانی شان را رها کنند و برای جان به در بردن به بوسان فرار کنند. اما وقتی سئول زیر نظر سازمان ملل قرار گرفت، چونگ کار را دوباره شروع کرد، این بار هدف او گرفتن قرارداد از آمریکایی ها، سازمان ملل، و وزارت راهِ کره بود. دهه های 60، 70، و 80 دهه های رشد فوق العاده کسب وکار چونگ بود.

منبع:اقتصاد ایرانی