نویسندگان: جمشید پژویان ، علی رییس پور
عنوان نشریه: اقتصاد کاربردی : زمستان 1393 ، دوره 4 ، شماره - ، از صفحه 1 تا صفحه 18.
چکیده:
اين مقاله به بررسي تاثير مخارج ملي سلامت و تغييرات سطوح جزيي آن بر رشد اقتصادي در ايران مي پردازد. براي اين کار از يک مدل سولو؛ مدلي که در آن سلامت يک نهاده ملي جهت توضيح نوسانات بهره وري است، استفاده مي شود.اين مقاله ضمن بررسي ادبيات موضوعي و چارچوب علمي اثرگذاري و اثرپذيري مخارج ملي سلامت بر بهره وري نيروي کار، نتايج تجربي حاصل از بررسي مدل داده هاي تابلويي 28 استان کشور در دوره سال هاي 89-1379 را به قضاوت و بررسي مي گذارد.
نتايج حاکي از آنست که مخارج هزينه اي دولت در حوزه سلامت داراي آثار پايدار مثبت بر بهره وري نيروي کار مي باشد، اين در حالي است که سرمايه گذاري هاي دوات در زيرساخت هاي سلامت تاثيري بر بهره وري عوامل نداشته است.سرمايه گذاري هاي بهداشتي دولت مجموعا 6.3 درصد از کل رشد اقتصادي ناشي شده از بهبود بهره وري عوامل در اين دوره را تبيين مي نمايد.نکته حايز اهميت اينکه مخارج جاري بهداشتي دولت 20 برابر اثرگذاري بيشتر در مقايسه با مخارج عمراني بهداشتي دولت در اين دوره داشته است.
در سطح منطقه اي نيز الگوهاي متفاوتي از رشد ناشي شده از بهبود سلامت ديده شده است که اين مطلب با توجه به ويژگي هاي هر استان قابل توجيه و تفسير است.از آنجا که رشد و تغيير بهره وري عوامل توليد بخصوص نيروي کار در سطح استاني داراي اثرات سرريز و متقابل بر هم مي باشد عدم توجه به رشد متوازن باعث حداقل و کوچکتر شدن اثر سرمايه گذاري هاي بهداشتي دولت مي شود، لذا تخصيص آتي بودجه هاي حوزه سلامت با توجه به ويژگي هاي منطقه اي اکيدا توصيه مي شود.