سال ۱۳۹۹ تا همین‌جا سالی بسیار متفاوت از همه سال‌هایی است که پشت سر گذاشته‌ایم.
در مدت‌زمانی کوتاه، نظام‌های فکری و ارزشی نسل ما به گونه‌ای تغییر کرده که انگار متعلق به قرن گذشته بوده است.
همه این تغییرات را مدیون ویروس کرونا هستیم که برای بیشتر مردمان جهان نقطه عطف گذاشته است.
کسی نمی‌داند این آغاز یک بحران است یا بحران به‌زودی به پایان می‌رسد. هیچ‌کس نمی‌تواند چشم‌اندازی برای آینده ترسیم کند.
برخی منعطف‌اند و دنیای کرونایی را پذیرفته‌اند اما برخی همچنان منتظرند این بحران به پایان برسد.
در آخرین روزهای سال ۱۳۹۸ هیچ‌کس گمان نمی‌کرد کرونا به این سرعت جهان را درنوردد و فرهنگ‌ها و عادت‌های دیرینه بشری را دگرگون کند.در حالت عادی تغییراتی از این جنس ممکن است سال‌ها طول بکشد اما کرونا در چند هفته سبک زندگی مردم را به‌طور کامل تغییر داده. افراد برای جلوگیری از سرایت ویروس به دیگران، از همدیگر فاصله می‌گیرند. این فاصله گرفتن‌ها از تغییرات گسترده در مناسبات اجتماعی آدم‌ها خبر می‌دهد.
هرچند بخشی از این دگرگونی‌ها در جامعه ما به صورت جوک و لطیفه انعکاس پیدا کرد اما در واقعیت شاهد زلزله‌ای بودیم که فرهنگ، اقتصاد، جامعه و همه چیزمان را زیر و رو کرد. از این دست وقایع در طول تاریخ کم داریم که یک واقعه به‌تنهایی تغییر رفتار ناگهانی جامعه را به دنبال داشته باشد.
طبق معمول مردم در پایان سال ۱۳۹۸ خود را آماده می‌کردند تا به دیدار بزرگ‌ترهای خود بروند، با شروع سال 99 همه ترجیح دادند از بزرگان فاصله بگیرند. حالا از بزرگان فاصله گرفتن، شده ارزش.
در سال‌های قبل، دید و بازدید و عید دیدنی کاری پسندیده بود و معمولا آن‌هایی که اهل معاشرت نبودند نکوهش می‌شدند اما در سال ۹۹ همه معاشرت را کنار گذاشتند. قدیم‌ها به فردی که از جماعت دوری می‌کرد،می‌گفتند«آدم به دور». حالا همه در قرنطینه«آدم به دور» شده‌ایم.
شیوه برخورد و احوال‌پرسی و تفریح و سرگرمی‌مان هم از اساس تغییر کرده. خیلی‌ها خود را برای سفر و گردش آماده کرده بودند اما ناچار شدند در طولانی‌ترین خانه‌نشینی چند دهه گذشته روزگار بگذرانند.
مردم رفتارهایی را در پیش گرفتند که از اساس با رفتارهای گذشته آنها متفاوت است. دنیای اطراف ما واقعا دچار تغییر اساسی شده و این تغییر به‌طور قطع روی رفتارهای مردم اثر می‌گذارد و عادت‌های رایج جامعه را به‌طور کلی تغییر می‌دهد.
این روزها قریب به اتفاق مردم جهان یک دغدغه بیشتر ندارند؛ آن هم حفظ سلامتی است. یعنی آن‌کس که در کیپ تاون سر روی بالش می‌گذارد با آن کس که در تگزاس زندگی می‌کند فقط و فقط یک دغدغه دارند؛ حفظ جان.
کرونا درد و دغدغه مشترک انسان امروز است.
منبع: https://t.me/mohsenjalalpour