درباره اهمیت اصلاحات امیرکبیر و اسفبار بودن از دست دادن او بسیاری از مورخان یادآور شده اند که اولین مدرسه مدرن ایران، دارالفنون، به همت او قبل از  اولین مدرسه مدرن ژاپن تاسیس شد و اصلاحات عصر میجی در ژاپن پس از شکست اصلاحات امیر کبیر آغاز شد.  امروز مقایسه ایران و ژاپن  قیاس یک کشور در حال توسعه و یک کشور توسعه یافته است.   این را ننوشتم که بگویم می توانستیم ژاپن باشیم و نگذاشتند که بیهوده حرفیست. این را نوشتم که بگویم ما یک روز چشمانمان را باز کردیم و دیدیم ژاپن ژاپن شده است. روز دیگر حسرت پیشرفت اقتصادی ترکیه را خوردیم و تازگیها هم  نفرین می کنیم که دبی با پول ایرانیان دبی شده است.
ما معمولا نتیجه پیشرفت را می بینیم و توسعه یافتگی را پس از روی دادن لمس می کنیم و فکر می کنیم این همه یک شبه روی داده است. و در جواب حس عقب ماندگیمان مانند برخی بزرگواران می گوییم که اگر از منابع و امکانات درست استفاده کنیم شیران خفته ما بیدار خواهند شد و ما ره صد ساله را یک شبه خواهیم پیمود.
مساله اینجاست که شیران خفته ای در کار نیست. نه ترکیه و نه دبی و نه هند و نه کره و نه هیچ جای دیگر یک شبه توسعه نیافته اند که ما بخواهیم روزی برخیزیم و ایرانی متفاوت از دیروز داشته باشیم. شیران ما همینهایی هستند که بیدارند.
توسعه یک حرکت آهسته ولی پیوسته است نه یک جهش خرگوشی و در فرایند آن انگیزه های گروههای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی موثرند. افراد و هدفهای آنها و تضاد و تعامل آنها هم مهم هستند.
گواه این امر همین باور «مدیریت صحیح منابع» است. چگونه می توان در فقدان بازارهای کارای سرمایه  و کالا از هزینه واقعی اختصاص منابع مطلع شد و مدیریت صحیح منابع داشت؟ این واقعیت که از بدو ملی شدن نفت و افزایش قیمت آن در دهه هفتاد میلادی ما همواره گفته ایم «اگر مدیریت صحیح منابع داشتیم…»  گواه این است که ما هرگز  مدیریت صحیح منابع را فرا نگرفتیم چون انگیزه ای برای آن نداشتیم. اتفاقا بر اساس اطلاعات موجود از هزینه ها و اهداف و انگیزه ها سیاستگذاران همیشه بهترین تصمیم ممکن را هم گرفته اند.
اینکه این تصمیمات نتیجه لازم را نداشته است و توسعه پایدار را به ارمغان نیاورده است به خاطر شیران خفته نیست. چون اقتصاد با منابع موجود سر و کار دارد و نه منابع فرضی.

منبع: کانال تلگرامی دکتر دادپی