به فرض در یک شهری سیل آمده مثل اون سریال آیینه بود که دو تا حالت رو نشون می داد:

حالت اول:
- دولت و ارگانهای دولتی ۴ روز بعد میان، نفری دو سه تا عکس می گیرن و میرن.
- اکثر وعده ها توخالی از کار درمیاد.
- کمکهای مردمی نمیرسه
- زیرساختها نابود میشه و دیگه درست نمیشه. - - - میگن وام میدیم نمیدن، می گن می سازیم نمی سازن و خیلی اتفاق دیگه.

حالت دوم:
- به محض حادثه ارگانهای زیربط سازمان یافته حاضر میشن.
- کمکهای فوری به دقت و به وقتش توزیع میشه. - امدادرسانی نه توسط نیروهای آموزش ندیده بلکه حرفه ای انجام میشه
- کمکهای مردمی به دست آسیب دیده ها میرسه. - بعد حادثه زیرساخت ها از نوساخته میشن
- با کمکهای بلاعوض و کم بهره خونه ها مرمت میشه، ابزارهای تولید بازسازی میشه.
- دولت و ارگانها تا روزی که شرایط عادی بشه و برگرده به حالت قبلش تو صحنه می مونن و ...

حالا فرض کنید همون حادثه سیل سال بعد تو یه شهر دیگه اتفاق بیفته:

اگر ما تو حالت اول باشیم:
- ملت حاضر نمی شن خونه زندگی رو ول کنن
- کسی وعده های دولت و ارگانها باور نمیکنه
- تنش زیاد میشه، مردم حتی به حضور دولتی ها هم عکس العمل منفی نشون می دن.
- کمک های مردمی سست میشه.
- مدیریت حادثه سخت تر میشه.

ولی در حالت دوم:
- مردم باور دارن که خرابی ها درست خواهد شد پس اعتماد می کنن، همکاری می کنن، تخلیه می کنن، گوش می کنن.
- کمکهای مردمی بیشتر میشه، همیاری و همکاری میره بالا.
- مدیریت حادثه راحت تره و خرابی ها و خسارت کمتر میشه.

میخام بگم که هر چیزی که داره رخ میده آیینه ای است از رفتار گذشته ما، سرکوفت نزنید به ملت که حتی حاضر نیستن با زور خونه شون رو ول کنن، خب یه چیزی دیدن که نمی کنن، وقتی استاندار خوزستان تو تلوزیون میگه قول میدیم خسارت سیل ۹۵ هم با سیل امسال بدیم خودش بزرگترین دلیله، وقتی طرف میبینه هنوز کرمانشاه که سهله تو بم هم حتی زندگی کانکسی داریم مجبوره بچسبه به خونه زندگی اش.

سرکوفت نزنیم که ملت غارت می کنن و کمکها رو می دزدن و از این حرفها، هر رفتاری برمیگرده به انعکاسی که قبلا طرف دیده، شاید من و شما در شرایط اونها باشیم بدتر رفتار کنیم.

والله همه اینها درسهای علوم انسانیه، ولی شما قبولش نمیکنین.

ترکی اش هم میشه: هی نه سالسان آشی وا، چیخار قاشیغوا.

منبع: کانال تلگرامی آقای عباد