دبیر علمی چهارمین همایش ملی تعامل صنعت و دانشگاه با تاکید بر لزوم تعامل بین صنعت و دانشگاه تصریح کرد: بقای اقتصاد بدون تعامل صنعت و دانشگاه امکان‌پذیر نیست.

به گزارش ایسنا، منطقه خراسان، احمدی شادمهری در چهارمین همایش ملی تعامل صنعت و دانشگاه در دانشکده علوم دانشگاه فردوسی اظهار کرد: سلسه همایش های تعامل صنعت و دانشگاه به همت اتاق بازرگانی ایران و همکاری دانشگاه ها از سال 92 آغاز شد و این چهارمین همایشی است که به میزبانی اتاق بازرگانی استان و دانشگاه فردوسی برگزار می شود.

وی ادامه داد: در راستای دست یابی به اهداف از پیش تعیین شده 8 محور برای این همایش در نظر گرفته شده که این محورها در سه بخش مقالات، سخرنانی ها و نشست ها مورد بررسی قرار می گیرد. برای این همایش مقالات به دو صورت سفارشی و فراخوانی بوده که از مجموع 12 مقاله این دو روز 4 مقاله سفارشی و 8 مقاله از ارسالی است و پس از داوری انتخاب شده است. 

احمدی شادمهری تصریح کرد: امیدواریم در برگزاری این همایش به راه کارهای سازنده تعامل بین دانشگاه و صنعت دست یابیم. این همایش با مشارکت دو نهاد مهم دانشگاه و صنعت برگزار می شود و ویژگی دیگر آن نیز این است که این همایش سلسله وار دنبال می شود. در حاشیه این همایش قرار است نمایشگاه فن بازار نیز برگزار شود.

وی خاطرنشان کرد: توسعه پایدار از طریق توسعه دانش محور قابل دسترسی است و مورد توجه خاص قرار گرفته است. اصلی ترین محور توسعه پایدار ملی افزایش مداوم بهره وری است که موجب ایجاد مزیت اقتصادی در کشور می شود. این پدیده زمانی صورت می گیرد که یک جامعه بتواند از طریق بهبود مداوم کالاها از طریق فناوری های جدید و به همراه بهبود نظام عرضه وضعیت بهتری را کسب کند.

احمدی شادمهری با بیان اینکه دانشگاه مبدا و مولد دانش و صنعت مظهر علم و دانش تجاری شده است، گفت: لذا این دو نهاد دو محور اساسی توسعه پایدار و موتور تحول اقتصادی کشور هستند. دانشگاه کانون اصلی در تربیت نیروی انسانی متخصصی است که با برخورداری از اندیشه های نو قادر است انرژی جدیدی را در شریان های اقتصادی جامعه تزریق کند. صنعت نیز با به کار بستن این ایده ها توسعه را محقق می کند.

دبیر همایش ملی تعامل صنعت و دانشگاه افزود: آنچه این مهم را محقق می کند، تعامل سازنده این دو نهاد است. هیچکدام از این دو بدون تعامل با یکدیگر قادر به ایجاد تحول در کشور نخواهند بود. با گسترش دیوان سالاری صنعتی که منجر به گسترش نهادهای مختلف شده، این تعامل به شدت تحت تاثیر تعامل سه جانبه دولت، صنعت و دانشگاه قرار می گیرد. در این مدل ما باید در آسیب پذیری ها نقش نهاد ها را نیز مد نظر قرار دهیم.

وی یادآور شد: مشکل اصلی و مهم جدایی نسبی صنعت و دانشگاه از یکدیگر است. شاید دلیل اصلی آن وارداتی بودن این دو است. در واقع هیچکدام براساس نیازهای بومی جامعه شکل نگرفته است. علی رغم تلاش های صورت گرفته در دانشگاه های ایران اما همچنان این شکاف بین این نهاد با صنعت وجود دارد و دانشگاه همچنان در لاک خود فرو رفته و بخش صنعت نیز درگیر مدیریت سنتی و تجربه گراست که خود را بی نیاز از دانشگاه می بیند.