گفتوگو غلامحسین حسن تاش با روزنامه اعتماد درباره نشست غيررسمي اوپك در استانبول
فردا قرار است براي چندمين بار در چند هفته آتي وزراي نفتي گردهم آيند تا در خصوص مسائل نفت بحث و تبادل نظر كنند. اين نخستين جلسهاي است كه بعد از اجلاس الجزاير وزراي نفت ايران، عربستان، عراق و روسيه قصد دارند دور يك ميز نشسته و در موضوعي مشترك به تبادل نظر بپردازند.
اينبار البته خبري از ميزباني كشوري نفتي يا گازي نيست و قرار است يك كشور فاقد منابع انرژي ميزبان اين نشست باشد. يعني اينبار اردوغان، نخستوزير تركيه قصد دارد ميزبان وزراي نفت باشد. هرچند كه نشست اصلي نشست بينالمللي انرژي است اما رايزنيها وتحليلها پيش از اين نشست خبر از جلسات مهمي دارد كه در حاشيه آن برگزار شده و تكليف بازار نفت را مشخص ميكند. البته الكساندرنوآك، وزير انرژي روسيه اين نشست را غيررسمي ارزيابي كرده اما تحليلگران همچنان بر موثر بودن اين نشست غير رسمي تاكيد دارند و حتي اظهارنظر وزراي نفتي كشورهاي اوپكي و غير اوپكي را دليلي بر اهميت اين نشست ميدانند.
از جمعه تا ٢١ مهرماه (٨ تا ١٠ اكتبر) كنفرانس بينالمللي انرژي در تركيه برگزار و در حاشيه آن نشست غيررسمي وزيران نفت اوپك و غيراوپك نيز برگزار ميشود تا شايد تكليف بازار نفت بيش از پيش روشن شود. بر اين اساس گپ و گفتي كوتاه با دكتر غلامحسين حسنتاش، كارشناس ارشد انرژي انجام دادهايم كه در پي ميآيد:
فردا قرار است در حاشيه اجلاس بينالمللي انرژي در استانبول وزراي نفت ٤ كشور ايران، عراق، عربستان و روسيه ديدار داشته باشند كه به نظر بسياري از كارشناسان اين ديدار ميتواند از اين حيث كه بازار نفت را تحت تاثير قرار ميدهد، بسيار پراهميت باشد. به اين دليل كه اگر روسيه بنا به قولي كه از قبل داده براي فريز توليد، با اوپك همراه شود احتمال افزايش قيمت نفت در بازارهاي جهاني وجود دارد. به نظر شما آيا روسيه به اين توافق خواهد پيوست؟
كنگره جهاني انرژي از روز هشتم تا سيزدهم اكتبر مصادف با هجدهم تا بيست و دوم مهرماه در استانبول تركيه برگزار خواهد شد. اين كنگره بيست و سومين نشست از اين دست خواهد بود كه توسط شوراي جهاني انرژي برگزار ميشود. شوراي جهاني انرژي كه از سال ١٩٢٤ تاسيس شده است يك نهاد مورد تاييد سازمان ملل متحد است كه در زمينه انرژي فعاليت ميكند و داراي ٣٠٠٠ عضو از بيش از ٩٠ كشور جهان است. كنگره ملي انرژي هر سه سال يكبار برگزار ميشود و يكي از بزرگترين گردهماييها در زمينه انرژي است. معمولا وزارتخانههاي انرژي كشورها، در شوراي جهاني انرژي عضو هستند و عضويت ايران در شوراي مذكور نيز از طريق وزارت نيرو است. طبق گزارش سايت رسمي كنگره، آقاي مهندس چيتچيان وزير نيرو در اين كنگره شركت خواهند كرد و جزو سخنرانان آن اعلام شدهاند و تا اين لحظه اطلاعي از احتمال شركت وزير نفت در دست نيست. خبرگزاري رويترز اعلام كرده است كه وزراي انرژي كشورهاي ايران و عراق و عربستان و روسيه در حاشيه اين كنگره ديدار غير رسمي خواهند داشت اما مساله اين است كه كشورهاي عربستان و روسيه وزير انرژي دارند يعني همه امور انرژي در يك وزارتخانه تجميع شده است ولي در ايران و عراق وزارتخانههاي نفت و نيرو از هم جدا هستند و از عراق هم وزير نيرو (كه در آنجا به عنوان وزير الكتريسيته است) در اين همايش شركت ميكند. بنابراين به نظر من اگر ديداري هم صورت گيرد خيلي غير رسمي و حاشيهاي خواهد بود و بعيد است تاثير چنداني بر بازار نفت داشته باشد.
اما در مورد پيوستن روسيه به فريز نفتي؛ ابتدا بايد توجه داشت كه در حال حاضر همه صادركنندگان نفت و از جمله روسيه دچار يك پارادوكس و يك گرفتاري هستند كه به خاطر توسعه نفتخامهاي غيرمتعارف يا نفت شيل در ايالاتمتحده امريكا به وجود آمده است. گرفتاري اين است كه اگر عرضه را كم كنند و قيمت بالابرود با فاصله كوتاهي متناسبا توليد نفت امريكا از منابع شِيلي افزايش خواهد يافت و امريكا سهم بازار آنها را خواهد گرفت و اگر عرضه را زياد كنند؛ قيمت پايين بيايد، درآمدشان كم ميشود. بنابراين اينكه روسيه با طرح فريز يا كاهش توليد اوپك همكاري كند يا نه؛ بستگي به شرايط اقتصادي اين كشور دارد. من فكر ميكنم عربستان نيز در اجلاس اخير اوپك در الجزاير به لحاظ شرايط بد اقتصادي و كسر بودجه خود تسليم شد كه كمي به افزايش قيمت جهاني نفت كمك كند. به اين جهت فكر نميكنم اوضاع اقتصاد روسيه به اندازه عربستان بد باشد.
آقاي دكتر، روسيه و عربستان در دو بازار چين و هند رقابت شديدي دارند، اگر هر كدام از اين دو كشور توليد خود را افزايش داده يا قيمتهاي خود را دامپينگ كنند، بازار به نفع ديگري رقم خواهد خورد، فكر ميكنيد دو كشور ميتوانند سر ميز مذاكره استانبول موضع واحد بگيرند؟
روسيه و عربستان هر دو كشورهايي هستند كه هزينه توليد نفتشان زياد بالا نيست و از اين نظر در يك سطح قرار دارند و ميزان توليد نفتشان نيز نزديك به هم است، بنابراين مساله دامپينگ بين اين دو نميتواند مطرح باشد. مساله دامپينگ در جايي مطرح ميشود كه رقابت بين توليدكنندگان بزرگ با سهم بازار زياد و هزينه توليد پايين و توليدكنندگان كوچك با سهم بازار كم و هزينه توليد بالا باشد. در اين شرايط توليدكننده يا توليدكنندگان بزرگ، دامپينگ ميكنند كه توليدكنندگان كوچك يا پرهزينه را از بازار خارج و آنها را ورشكست كنند و سهم بازار آنها را بگيرند. رقابت روسيه و عربستان در گرفتن بازارهاي چين و هند بيشتر به صورت استفاده از اهرمهاي سياسي و همكاريهاي تجاري و ارايه تخفيفات قيمتي و خصوصا در مورد عربستان، از طريق سرمايهگذاري در پالايشگاههاي اين كشورهاست و به هر حال قيمتهاي نفتخام جهاني است و منطقهاي نيست و لذا فكر نميكنم رقابت اين دو در بازارهاي هند و چين تاثير چنداني در همكاري يا عدم همكاري ايشان در تنظيم بازار جهاني نفت داشته باشد.
روسيه و عربستان چندي پيش در حاشيه نشست G٧ با هم توافقنامهاي امضا كردند و قرار شد در تصميمات بازار جهاني با هم هماهنگ باشند، چقدر اين توافق ميتواند محكم يا شكننده باشد؟
توافقهاي اينچنيني ضمانت اجرايي روشن و لذا استحكام چنداني ندارد و پايبندي به آن به منافع طرفين در شرايط مختلف بستگي دارد.
ترديدي نيست كه نقش ايران به عنوان آلترناتيو بازار نفت بعد از برداشته شدن تحريمها براي بسياري از كشورهاي نفتخيز بسيار پراهميت خواهد بود، بهترين موضعي كه ايران ميتواند در نشست استانبول بگيرد، چيست؟
همان طور كه عرض كردم بعيد ميدانم وزير نفت در اجلاس استانبول شركت كند و جلسه چهارجانبه چندان جدي باشد. در هرحال ايران هم اكنون به مرز توان توليد خود رسيده است و حالا ميتواند در جهت تثبيت بازار نفت همكاري بيشتري داشته باشد.
فكر ميكنيد اصلا حضور ايران در اين نشستها اهميتي هم دارد؟
اگر اين حضور مبتني بر استراتژيهاي روشن و در چارچوب يك برنامه فعال ديپلماسيانرژي باشد قطعا موثر خواهد بود.
وزير نفت عراق اخيرا به تصميم اوپك مبني بر محدود كردن اين كشور به توليد، اعتراض كرده است. اين كشور در غياب حضور ايران بيشترين توليد را داشته، به نظر شما عدم همراهي عراق چه تاثيري ميتواند بر توافق الجزاير بگذارد؟
اولا تصميمات اوپك با اتفاق آرا حاصل ميشود و به عبارتي همه اعضاي حق وتو دارند، بنابراين اگر تصميم الجزاير با موافقت اين وزير اتخاذ شده است اعتراض معنايي ندارد. ثانيا اصولا تصميمات اوپك ضمانت اجرايي ندارد و اين تصميم اخير هم حتي ضعيفتر از تصميمات گذشته اوپك در مورد كاهش روشن در توليد است اما همين كه اوپك بعد از مدتها ارادهاي از خود نشان داده است يك علامت مثبت به بازار است كه تاثير خود را بهصورت محدود گذاشته است و اعتراض عراق چندان موثر نخواهد بود.
موسسه گلدمن ساكس قيمت نفت را ٦٠ تا ٧٠ دلار در سال آينده پيشبيني كرده است، به نظر شما چقدر اين قيمت ممكن است محقق شود؟
با توجه به شرايط فعلي و چشمانداز اقتصاد جهان و بازار جهاني نفت؛ با توجه به بالا رفتن حساسيت يا كشش عرضه نفت نسبت به قيمت كه ناشي از همان مساله نفتخامهاي شِيلي است و باتوجه به اضافه عرضهاي كه هنوز در بازار وجود دارد و حجم ذخيرهسازيها، بعيد ميدانم كه قيمت در اين دامنه قرار گيرد به نظر من دامنه ٤٥ تا ٥٥ دلار محتملتر است. البته حرف من براساس وضعيت عوامل اساسي بازار است ولي تحولات ژئوپولتيكي يا رخدادهاي طبيعي كه به نوعي موجب كاهش عرضه يا افزايش تقاضا شود ميتواند صحنه را تغيير دهد كه چندان قابل پيشبيني نيستند.
براساس پيشبيني اخير صندوق بينالمللي پول رشد بسياري از كشورها در سال آينده ميلادي كند خواهد شد و از سويي بحران منطقه يورو، به باور بسياري از كارشناسان بحران جدي است. به نظر شما اين شرايط تقاضا را در بازار نفت كاهش نخواهد داد؟
اين نكته شما تاييدكننده و تقويتكننده همان چيزي است كه در پاسخ سوال قبل عرض كردم. اما فكر نميكنم تقاضاي جهاني كاهش يابد. آنچه كاهش خواهد يافت ميزان رشد تقاضا خواهد بود. اگر متوسط نرخ رشد اقتصاد جهاني منفي بشود نرخ رشد تقاضاي نفت هم ممكن است منفي بشود و در نتيجه تقاضا كاهش يابد اما با كند شدن نرخهاي رشد اقتصادي، نرخ رشد تقاضا براي نفت هم كند ميشود و ميزان رشد تقاضاي نفت كمتر از ميزان رشد عرضه اوپك و غيراوپك خواهد بود و قيمتها را متزلزل خواهد كرد و به همين دليل است كه پيشبيني دامنه ٦٠ تا ٧٠ دلاري را منطقي نميدانم.