ده ماه پس از آن که معاون وزیر اموزش و پرورش گفته بود پیشنهاد تدریس زبان چینی را نظام آمورشی مدارس ارائه کرده است، سرپرست معاونت برنامه‌ریزی درسی و تولید بسته‌های تربیت و یادگیری سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش گفت که این موضوع در حال بررسی است.

اواسط آذرماه 98 بود که حجت‌الاسلام علی ذوعلم؛ معاون وقت وزیر آموزش و پرورش در نشستی خبری گفت که پیشنهاد داده‌ایم که زبان چینی و زبان عربی در کنار زبان‌های دیگر نه به شکلی که هم اکنون در مدارس آموزش داده می‌شود، به فهرست آموزش‌های ما افزوده شود.

ذوعلم درباره ورود زبان‌های خارجی دیگر و خارج شدن از انحصار یک زبان خارجی گفته بود:«حوزه تربیت و یادگیری زبان‌های خارجی، زبان‌های قرآن و معارف اسلامی و زبان فارسی سه حوزه را در سازمان تشکیل می‌دهد. پیشنهاد داده‌ایم که زبان چینی و زبان عربی در کنار زبان‌های دیگر به فهرست آموزش‌های ما افزوده شود.» وی گفته بود:«وزیر هم ضمن حمایت از موضوع، دستور بررسی و ارجاع به شورای عالی آموزش و پرورش داده‌اند.» وی در بخش دیگری نیز به طرح موضوع در مجلس اشاره کرده وگفته بود:«مطالبه مجلس شورای اسلامی در حوزه زبان خارجی و ‌این‌که باید کیفیت را بالا ببریم و انحصار زبان انگلیسی شکسته شود، درست است.»

اکنون علی محبی؛ سرپرست معاونت برنامه‌ریزی درسی و تولید بسته‌های تربیت و یادگیری سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش به این موضوع پرداخته و درباره جایگاه زبان‌های خارجی در تدوین راهنماهای برنامه درسی تحولی و احتمال ورود زبان‌های خارجی جدید به فهرست آموزشی زبان‌های خارجی مصوب توضیحاتی ارائه کرد.

محبی درباره جایگاه زبان‌های خارجی در تدوین راهنماهای برنامه درسی تحولی و ورود زبان‌های خارجی جدید به فهرست زبان‌های خارجی مصوب، اظهار کرد:«در برنامه درسی ملی و مصوبات شورای عالی، تدریس زبان‌های انگلیسی، فرانسه، آلمانی، ایتالیایی، اسپانیایی و روسی تصویب و به رسمیت شناخته شده است.»

وی افزود:«در واقع از گذشته، به جز زبان انگلیسی، امکان انتخاب و تدریس زبان‌های دیگر هم وجود داشته و انتخابی بوده، هرچند زبان انگلیسی زبان غالب است.»

سرپرست معاونت برنامه‌ریزی درسی و تولید بسته‌های تربیت و یادگیری سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی با بیان ‌این‌که یک بحث مطرح و مهم این است که آموزش زبان‌های خارجی فقط منحصر به انگلیسی نباید باشد گفت:«دانش‌آموز حق انتخاب دارد و سازمان پژوهش باید برای زبان‌های مطرح و مهم دنیا که تعامل بیشتری با آنها داریم برنامه درسی و محتوای لازم را آماده کند.»

اگرچه روابط میان ایران وچین به نخستین تماس میان دو دولت به سال ۱۴۰ یا ۱۴۱ پیش از میلاد بازمی‌گردد. روزگاری که و اشکانیان بر ایران فرمان می‌راندند. در دوره اشکانیان -که هم‌زمان با چیرگی دودمان‌هان بر چین بود-پیوندهای بازرگانی میان دو کشور گسترش رو به فزونی یافت. دو طرف سفیرانی میان یکدیگر رد و بدل نمودند و جهانگردانی از چین نیز از ایران دیدار نمودند. دو کشور محصولاتی را به همدیگرمعرفی نمودند که برجسته‌ترین آنان ابریشم چین بود. مسیر بازرگانی این کالای ارزشمند از چین به اروپا از ایران می‌گذشت و راه ابریشم نام‌داشت. نامی که البته بیش آن که یک مفهوم جغرافیایی باشد یک مفهوم فرهنگی پیدا کرد.

با این همه در یک دهه اخیر به ویژه پس از روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد و دوری ایران از غرب و نزدیک شدن به اردوگاه شرق، چین نیز به مانند روسیه به یکی از کشورهای متحد ایران تبدیل شد و با نزدیکی مواضعی چون همراهی این کشور با ایران در به امضای توافقنامه برجام و مخالفت با تحریم‌های امریکا این نزدیکی بیش از گذشته شد. روابط فرهنگی چین و ایران در دهه‌های گذشته با ورود دانشجویان این کشور برای آموزش زبان وادبیات فارسی در دانشگاه‌های ایران بیش از گذشته برجسته شد. با این همه ربان چینی تاکنون محبوبیت در بین ایرانی‌ها پیدا نکرد، اگرچه ایین زبان در میان ایرانی‌ها سوالاتی را برانگیخته است.

گفته می‌شود که زبان چینی اصلا حروف الفبا ندارد، بلکه از یک سری اشکال و کاراکترها برای نوشتن استفاده می‌کند. در زبان چینی از کارکترها برای نشان دادن کلمات استفاده می‌شود، این کاراکترها معمولا با در کنار هم قرار گرفتن نشان دهنده یک کلمه هستند. در زبان چینی حدود ۵۰۰۰۰ الی ۸۰۰۰۰ کاراکتر وجود دارد که برای خواندن و نوشتن یک مطلب معمولی حدودا به یادگیری ۳۰۰۰ کارکتر نیازاست. از کنار هم قرار گرفتن این کاراکتر‌ها کلمات زبان چینی پدید می‌آیند.

منبع: همدلی