لیگ برتر فوتبال ایران در آستانه شروع نوزدهمین دورهاش هنوز ایرادهای اساسی دارد، تا جایی که رییس فدراسیون تهدید کرده ممکن است شروع مسابقات را به تعویق بیندازد. بخشی از این مشکلات قدمتی به اندازه لیگ دارند و مدیرانی که در این دو دهه آمده و رفتهاند، نتوانستهاند آنها را برطرف کنند.
بدهی باشگاهها یکی از این مشکلات قدیمی است که بحرانش سال به سال جدیتر میشود و با وجود تهدید نهادهای بینالمللی ظاهرا عزمی برای مقابله با آن وجود ندارد. پخش تلویزیونی هم سالها محل بحث بوده، ولی معلوم نیست تکلیف این پرونده میانسازمانی را چه کسی باید مشخص کند. بلیتفروشی الکترونیکی و تجهیز ورزشگاهها به امکانات کمک داور ویدئویی (VAR) مشکلات جدیدتری هستند، ولی سابقه نشان میدهد که نمیتوان از فدراسیون در بخش توسعه انتظار سرعت عمل داشت.
در بررسی مشکلات لیگ، سادهترین راه متهم کردن فدراسیون فوتبال است، ولی متمرکز کردن انتقادات به مهدی تاج حکم محدود کردن راهحلهای این مشکلات را دارد، چرا که جواب تمام پاسخها در ساختمان خیابان سئول نیست.
فوتبال حرفهای برای حیات و پیشرفت نیاز به تعامل با ارگانهای غیرورزشی دارد، ولی این ارتباط به خوبی برقرار نشده و موانعی که در راه توسعه لیگ وجود دارد، همچنان پابرجاست. تجهیز ورزشگاهها و حق پخش از مشکلاتی هستند که فدراسیون به تنهایی نمیتواند آنها را حل کند و تلاشهای قبلی به بنبست رسیده.
البته نمیتوان از کوتاهی فدراسیون فوتبال چه در این دوره و چه در ادوار قبلی عبور کرد. بدهی باشگاهها در همان شروع با سختگیری بیشتر میتوانست ریشهکن شود، ولی با تساهل فدراسیون این بدهیها روز به روز بیشتر شد و این روزها شکایات بازیکنان و مربیان خارجی مثل تیغ تیزی همیشه بالای سر باشگاهها است.
بیثباتی باشگاهها مورد دیگری است که توسعه را کند کرده. لیگ برتر با باشگاههایی که مالکیت مشخص، مدیریت باثبات و برنامه توسعهگرایانهای داشته باشند، میتوانست رشد خیلی بهتری داشته باشد و همانها سازمان لیگ را مجاب میکردند که حرفهایتر عمل کند، ولی وضعیت اکثر باشگاهها به قدری وخیم است که به زحمت میتوانند وارد مسابقات شوند و خودشان را به سختی تا پایان مسیر بکشانند.
مشکلات پرشمار لیگ برتر شبیه کلاف سردرگمی است که مشخص نیست چه کسی میتواند آنها را برطرف کند یا حتی معلوم نیست که برای رفعشان باید از کجا شروع کرد. انتظار میرود لیگ نوزدهم با وجود تهدیدهای تاج با همان روال سابق شروع شود و رسانهها هم انتقادات قبلی را رج بزنند، بدون اینکه امیدی به بهبودی اوضاع وجود داشته باشد.
آرمن ساروخانیان
ایران ورزشی