نویسنده: علی ماهر
عنوان نشریه: رفاه اجتماعي : پاییز 1384 , دوره 5 , شماره 18 (فقر و نابرابری در ایران) ; از صفحه 129 تا صفحه 148 .
چکیده:
همواره يكي از دغدغه هاي اساسي كارشناسان مديريت و اقتصاد بهداشت در جهان اثرات متقابل سلامت بر فقر و فقر بر سلامت بوده است.
در ابتدا آن چه بيشتر مدنظر بود و مورد توجه قرار مي گرفت اثر پديده فقر بر سلامت بود يعني اعتقاد بر اين بود كه اگر فردي داراي توان اقتصادي كافي نباشد، امكان تغذيه مناسب، كسب آموزش كافي در زمينه بهداشت و نهايتا تامين سلامت خود و خانواده خود را نخواهد داشت؛ اين اعتقاد زمينه ساز كمك هاي مالي كشورهاي دارا به كشورهاي ندار به منظور تامين كالري لازم براي نيازمندان در اين كشورها شد.
شكي نيست كه ثروت سلامت را افزايش مي دهد زيرا افراد ثروتمند دسترسي بيشتري به كالاهاي افزايش دهنده سلامتي دارند ولي آن چه از اهميت بيشتري برخوردار است همانا اثر سلامت بر كاهش فقر و رشد اقتصادي هر كشور است زيرا سرمايه فرد نيازمند همان بدن وي مي باشد و از دست دادن سلامت فرد، منجر به فقر وي و در نتيجه افزايش فقر در جامعه و كاهش رشد اقتصادي كشور مي گردد؛ اين امر در گزارش سالانه سازمان جهاني بهداشت اين گونه منعكس گرديده است: كشورهايي كه افرادي آموزش ديده و سالم دارند و داراي وضعيت سياسي با ثباتي مي باشند، از رشد اقتصادي مناسب تري برخوردار بوده اند؛ در واقع اين رابطه بايد به صورت يك رابطه تعاملي مورد نقد و بررسي واقع گردد.
با عنايت به مطالب فوق الذكر در اين مقاله علاوه بر بررسي وضعيت ايران به مباحث زير نيز پرداخته شده است:
ـ دسترسي فقرا به خدمات سلامتي؛
ـ توزيع عادلانه خدمات سلامتي؛
ـ ارتباط فرهنگ و سلامتي؛
ـ چگونگي شناسايي فقرا؛
ـ و نقش سلامت در توسعه اقتصادي.
______________________________________