احمد مرادی - کاراکاس

چند ماهی است که در ونزوئلا هستم. این مطالب را نه شنیده و نه در جایی خوانده‌ام، بلکه به‌چشم خویش دیده‌ام و با جان خود لمس کرده‌ام و با چند درجه تخفیف و فرجه و خوش‌بینی و نگاه اصلاح وضع موجود بیان می‌کنم تا دلسوزان عمق فاجعه را دریابند و راهی برای نجات بیابند...

قیمت اجناس در اینجا هر روز بالا و بالاتر می رود؛

⚠️ همه فروشندگان لیستی از کالاهایشان در دست دارند و برای فروش، اول به لیست نگاه می‌کنند که گویا قیمت دلاری کالا در آن درج شده و سپس به سایتی که قیمت آنلاین دلار را مشخص می کند نگاه می کنند و براساس آن با یک عملیات ضرب و تقسیم قیمت را به مشتری می‌گویند! و در طول یک روز ممکن است چندین بار این قیمت عوض شود که البته همواره میل به بالا رفتن دارد.

هر چند که نمی توان در طول این مدت اندک به همه زوایای اقتصادی یک کشور پی برد ولی در ۳ سال گذشته قیمت دلار از نرخ رسمی ۶ بولیوار به ازای یک دلار به حدود شش میلیون بولیوار به ازای هر دلار رسید که متعاقب آن به علت مشکلات محاسباتی و حمل مقادیر زیادی پول برای خریدهای ناچیز، دولت مبادرت به حذف ۵ صفر در ۴ ماه گذشته نمود و از ۴ ماه پیش به ازای هر ۶۰ بولیوار واحد پول جدید به ازای یک دلار، الان به بیش از ۶۰۰ بولیوار به ازای هر دلار در بازار معمولی رسیده است و الان هم که این مطلب را می نویسم ممکن که نه، قطعا بالاتر رفته است!

 به عنوان مثال برای سهولت یکصد روز گذشته را بررسی می کنم:

 قیمت یک وعده غذای معمولی در یک رستوران معمولی از ۲۵۰ بولیوار (واحد پول ونزوئلا) به ۲.۵۰۰ بولیوار رسیده است و این در حالی است که قرار است حداقل حقوق در این ماه از ۱۸۰۰ بولیوار در ماه به ۴.۵۰۰ بولیوار افزایش یابد!

که به فرض صحت و عملیاتی شدن آن یک کارگر با حقوق یک ماهه‌اش فقط می تواند روزی یک بطری آب معدنی بخرد.

آب معدنی در فروشگاه‌های دولتی ۱۵۰ بولیوار می باشد و در بازار بیشتر.

من اشاره بیشتری به عواقب اجتماعی و انسانی این وضعیت نمی کنم و تصور آن‌را به خود شما واگذار خواهم کرد...

و این‌ها همه در حالی است که این کشور صاحب بزرگترین منابع و ذخایر نفتی کشف شده جهان و اوپک و قاره آمریکا می باشد؛

بزرگترین معادن طلا ،الماس، سنگ آهن و آلومینیوم ...دنیا را دارد؛

آب و هوا و طبیعت زیبای آن در دنیا کم‌نظیر است؛ منابع آبی و زمین‌های کشاورزی آن قابلیت تامین غذای یک قاره را دارد؛ در هیچ کجای این کشور شرایط طاقت فرسا برای زندگی وجود ندارد.

تا ۵ سال پیش مردم همه کشورهای همسایه و حتی ایرانیان آرزو می‌کردند برای کار و زندگی و کسب درآمد بیشتر به این کشور بیایند.

قیمت بنزین در این کشور به قدری ارزان است که با مبلغ کمتر از یک دلار می‌توانید تا آخر عمرتان بنزین سوپر برای ماشین تان بخرید!!

این کشور رویایی و زیبا و ثروتمند با هیچ کشوری در حال جنگ نیست؛ به لحاظ ایدئولوژی و دین نیز تعصب خاصی ندارد و اصلا پرسیدن دین افراد در ادارات اینجا جرم محسوب می شود.
دموکراسی در حد معمول رعایت می‌شود و نظام انتخابات برای کلیه مسئولیت‌های سیاسی و اجتماعی وجود دارد.

پاسپورت آن اعتبار بالایی دارد و اتباع آن می تواند به حدود ۱۲۰ کشور بدون ویزا مسافرت کنند.

ونزوئلا آیینه ای است که می توانیم آینده کشور را به خوبی در آن ببینیم؛ اگر فکری به حال وضعیت اقتصادی کشور در کوتاه مدت نشود و مدیران بی انگیزه و دلخوش به حقوق مدیریتی همچنان در مناصب خود و سفره رانتی که ایجاد شده است حضور داشته باشند و فقط نظاره‌گر شرایط نامناسب اقتصادی و بهره‌برداری باشند و دستگاه‌های نظارتی همچنان در پی حذف نظام شایسته سالاری و مدیران توانمند امتحان پس داده باشد و همچنان ژن‌های نالایق و خویشاوند سالار به پستهای مدیریتی عالی گماشته و آن‌را در جهت منافع فردی و گروهی و باندی خود به خدمت بگیرند و فساد را به صورت سازمانی در کشور گسترش یابد، رسیدن به وضعیت فوق ونزوئلا نه تنها برای کشور ما هم خیلی دور از انتظار نیست، بلکه نتیجه منطقی آن خواهد بود.

هر چند که از سال گذشته به لطف بی تدبیری دولت قدم‌های اولیه در این مسیر برداشته و به‌همان سو در حرکت شد.

باشد که درس عبرت و چراغی روشن برای راه درست اداره کشور عزیزمان ایران باشد.

۲۲ آذر ۱۳۹۷ 

انجمن صرافان بدون مرز

 https//t.me/SarrafKhaneh