نویسندگان : محسن پورعبادالهان کویچ , محمدمهدی برقی اسگویی , سیدکمال صادقی , ایرج قاسمی
عنوان نشریه : مطالعات اقتصاد کاربردی : بهار1393 , دوره3 , شماره9 , صفحه115_131
چکیده:
به منظور کاهش ميزان انتشار گاز هاي گلخانه اي، شناخت عوامل موثر بر تغييرات انتشار آن ها امري ضروري است. يکي از مهم ترين گاز هاي گلخانه اي گاز دي اکسيدکربن است که بخش صنعت با دارا بودن سهمي در حدود بيست درصد، نقش عمده اي در توليد آن دارد. از همين رو، مطالعه حاضر با استفاده از تکنيک تجزيه شاخص به بررسي عوامل اصلي انتشار دي اکسيدکربن در زيربخش هاي صنعتي ايران (در سطح کدهاي دو رقميISIC ) طي سال هاي 1379- 1386 مي پردازد. براي اين منظور با به کارگيري روش جمعي LMDI، عوامل موثر در تغييرات انتشار دي اکسيدکربن در زيربخش هاي صنعتي ايران، به پنج عامل اثر فعاليت، اثر ساختاري، اثر شدت انرژي، اثر ترکيب سوخت و اثر ضريب انتشار تجزيه مي شوند. نتايج حاصله نشان مي دهد که عامل اصلي افزايش انتشار دي اکسيدکربن در زيربخش هاي صنعتي ايران، اثر فعاليت بوده است و در نقطه مقابل اثر شدت انرژي تاثير قابل توجهي در کاهش انتشار دي اکسيدکربن داشته است. اين در حالي است که اثر ساختاري نتوانسته تاثير قابل توجهي در کاهش انتشار دي اکسيدکربن داشته باشد. بنابراين به منظور جلوگيري از افزايش انتشار آلودگي دي اکسيدکربن، ضمن اعمال سياست هاي تشويقي جهت افزايش بهره وري انرژي و تغييرات ساختاري به سوي صنايع پاک، مي بايست افزايش سهم گاز طبيعي و ارتقاء کيفيت سوخت ها در اولويت برنامه هاي توسعه اقتصادي قرار گيرد.